سیستم بیت کوین مجموعهای کامپیوترهایی است که همگی بر اساس کدهای بیتکوین کار میکنند و بلاک چین آن را در خود ذخیره میکنند – به این کامپیوترها نود (node)، گره، یا ماینر نیز گفته میشود. مجازا، یک بلاک چین را میتوان به عنوان مجموعهای بلاکها در نظر گرفت. در هر بلاک، مجموعهای تراکنشها وجود دارد. از آنجا که تمام کامپیوترها ادارهکنندهی بلاک چین دارای فهرست مشابهای از بلاکها و تراکنشها هستند، میتوانند به طور شفاف بلاکها جدیدی را که با تراکنشهای جدید بیت کوینی ثبت میشوند، مشاهده کنند، هیچ کس نمیتواند این سیستم را فریب بدهد.
همهی آدمها، چه آنهایی که گرههای بیت کوین را در دست دارند چه سایر افراد، میتوانند این تراکنشها را به صورت زنده مشاهده کنند. یک فرد فریبکار برای آنکه بتواند در عمل خبیثانهی خود به موفقیت برسد، باید کنترل ۵۱ درصد از قدرت محاسباتی این سیستم را به که ایجاد بیت کوین منجر میشود، در دست بگیرد. تا ژانویهی ۲۰۲۱، بیتکوین حدودا دارای ۱۲،۰۰۰ گره بوده است، و این رقم دائما در حال افزایش است – به این ترتیب، احتمال تهدید شدن امنیت شبکه روز به روز کاهش مییابد.
ولی در مواقعی که این شبکه مورد حمله قرار بگیرد، ماینرهای بیتکوین – افرادی که با کامپیوترهای خود در شبکهی بیتکوین حضور دارند – احتمالا بلاک چین جدیدی را فورک میکنند و با این کار تلاشهای افراد خبیث را برای موفقیت در حملهی به شبکه خنثی میکنند.
ترازهای توکنهای بیت کوین با استفاده از “کلیدهای” عمومی و خصوصی ثبت و نگهداری میشوند – این کلیدها رشتههای بلندی از ارقام و حروف هستند که از طریق الگوریتم رمزنگاری ریاضی مورد استفاده برای ایجاد آنها به یکدیگر متصل میشوند. کلید عمومی (که آن را میتوان با شمارهی حساب بانکی مقایسه کرد) به عنوان آدرسی عمل میکند که برای کل دنیا منتشر میشود که سایر آدمها میتوانند بیت کوینها را به آن ارسال کنند.
کلید خصوصی (که آن را میتوان با رمز اول کارت بانکی مقایسه کرد) به عنوان یک رمز محافظت شده شناخته میشود که فقط برای اعتباردهی به نقل و انتقالات بیت کوین کاربرد دارد. کلیدهای بیت کوین را نباید با کیف پول یا والت بیت کوین اشتباه بگیرید – کیف پول وسیلهای فیزیکی یا دیجیتالی است که معامله با بیت کوین را تسهیل میکند و به کاربران اجازه میدهد مالکیتشان را بر کوینها پیگیری کنند. اصطلاح “کیف پول” تا حدودی گمراهکننده است، زیرا معنی طبیعت غیر متمرکز بیت کوین این است که رمز ارزها هرگز “داخل” یک کیف پول ذخیره نمیشوند، بلکه به صورت غیر متمرکز در یک بلاک چین حضور دارند.